Grasraffinage nog te duur voor de praktijk
Het kan financieel nog niet uit om herfstgras machinaal te raffineren om daarmee het eiwit beter te benutten.
Dit is de conclusie van een tweejarige praktijkproef die door DLV Advies is uitgevoerd bij drie melkveehouders in de provincies Drenthe, Friesland en Groningen.
Gras scheiden in drie fracties
Op de bedrijven werd een mobiele raffinage-unit ingezet voor de verwerking van eiwitrijk herfstgras. De machine scheidde het herfstgras in een eiwitrijke fractie met circa 35% droge stof, een vezelrijke fractie en een dunne restfractie met voornamelijk kali en fosfaat en een klein beetje stikstof. De vezelrijke fractie kan worden ingekuild in balen en als stuctuurrijk ruwvoer worden gebruikt. De waterige fractie kan worden ingezet als meststof in de akkerbouw en van de eiwitrijke fractie zou een mengvoerfabrikant een eiwitrijke brok kunnen persen.
Capaciteit te laag, kostprijs te hoog
De praktijkproef stuitte op nogal wat tegenslagen. Zo was de capaciteit van de mobiele raffinage-unit met maximaal 6 ton vers gras per uur veel te laag en de kosten waren met 250 euro per uur erg hoog. De proef leverde ook te weinig eiwitrijke fractie op om er brok van te laten maken. ‘De kwaliteit van het eiwit in onderzocht door Schothorst Feed Research’, vertelt Sytze Waltje van DLV Advies. ‘Het eiwit is in principe bruikbaar maar voor een goed oordeel zijn voerproeven nodig’, aldus de adviseur.
Grasbrok nu nog betere optie
In het tweede jaar van de proef werd al het gras centraal geraffineerd. De capaciteit van de vaste raffinage-unit was weliswaar hoger dan die van de mobiele maar met minder dan 10 ton vers product per uur nog steeds te laag. Ook het bijkomende transport van gras en verwerkt materiaal bleek fors kostprijsverhogend. ‘Grasraffinage kan met de huidige beschikbare techniek nog niet uit’, concludeert Waltje. ‘Najaarsgras blijft een interessante eiwitbron maar bij een ruwvoeroverschot is grasbrok maken vooralsnog een betere optie om het eiwit te benutten dan raffinage.’
